THE OF DD (rysunki, przeróbki,suchary)

To chyba najzabawniejszy FF jaki napisałem : D

Cytat:

Bolą mnie oczy. Nie z przemęczenia i braku snu, choć śpię jakie 3 godziny dziennie. Pracuję w Urzędzie Skarbowym i całą zmianę gapię się w ekran. Moje pole widzenia staje się rozmyte, a powieki ociężałe. Przed nimi przewijają się rzędy tysięcy cyfr, zlewają się w jedną plamę. Ludzie przychodzą - jest ich coraz więcej. Hałaśliwi, niecierpliwi. Jakbym nie starał się z całych sił. Z wymuszonym uśmiechem podaję otyłej kobiecie druk za wodomierze. Odburknęła tylko "co za łajza tyle czasu na to marnuje" i poszła. Kolejni nie lepsi. Są, odprawiłem wszystkich. Na dzisiaj. Aneta z dołu przynosi mi dodatkowy stos druków do wypełnienia. Głowa mi pęka. Miałem kiedyś na to leki, ale dokuczały mi skutki uboczne. Wytrzymam. Koniec pracy.

Idę do mojej drugiej roboty, żeby jakoś utrzymać dom. Mieszkam sam z synem - żona oskubała mnie do cna i uciekła do Niemiec ze swoim gachem. Wyśmiała mnie jak tylko zapytałem o prawa do opieki nad synem. Rozpoczynała nowe życie, nie chciała ciągnąć za sobą otyłego 13 latka. Biorę zimny prysznic w zakładowej łazience. Przez chwilę pomaga na pulsujący ból głowy, by zaraz potem wzmocnić go pięciokrotnie. Wychodzę na halę w roboczych ciuchach i zabieram się za zgrzewanie ciężkich, metalowych koszy i powlekanie brzegów cuchnącą gumą. Zapach drażni mi nozdrza. Sądziłem że po 4 latach przyzwyczaję się, ale tak się nie stało. Robię wszystko automatycznie, bez pomyślunku, jak maszyna.Duszno tu, a nie otworzą okien, bo wtedy kierownikowi zimno. Cwaniak przechadza się w sweterku, kiedy my najlepiej stalibyśmy nago, tak jesteśmy zgrzani od roboty. Zmianowy podchodzi i mówi że Henryk zwalnia się wcześniej. Mam dodatkowo zrobić ile się ta z jego stanowiska na szczotkach. Zgadzam się, bo co mam zrobić? Nie mogę stracić tej pracy, a on ma umowę na lepszych warunkach, może sobie pozwolić na zwolnienie. Iskry ze szczotek uderzają mnie po twarzy, tworząc bruzdy. Teoretycznie powinniśmy mieć maski i stroje ochronne, ale zakład oszczędza i zapewnia tylko okulary.

Przerwa - wychodzę na papierosa, bo jakoś muszę zabić ten stres. Kaszlę ciężko - obawiam się że mam guza na płucach, ale boję się iść do lekarza. Wolę żyć w niepewności. Próbowałem rzucić, ale czym mam zabić nerwy. Przeżuwam jeszcze czerstwy chleb z serem i popijam gównianą wodą gazowaną, jaką wydaje zakład. Wracam do pracy, porozcinałem sobie ręce w pośpiechu. Rękawice nie pomagają, kiedy używasz tych samych cały miesiąc. Sprzątanie na koniec. Przydzielają sektory. Ale mi gorąco - dajcie coś chłodnego. Myjka. Najcieplejsza część zakładu, zaraz za piecami. Przynajmniej dużo do sprzątania tam nie ma. Koniec zmiany. Boże, jak mi się chce spać. Wracając do domu myślę żeby zjeść coś porządnego. Białe pokłady zaschniętej piany zalegają mi w kącikach ust. Jeszcze ta ręka. Jezus. Przechodzę koło multipleksu. Przypomina mi się że Marek chciał jakieś klocki, a niedługo ma urodziny. A co mi tam - mógłbym sobie kupić za to okulary, ale jakoś dam radę. Oczy i tak już mam zmarnowane.

- Cześć synku - wypowiadam resztkami energii.
Nie słyszy, gra w jakąś strzelarkę na EXboxie, czy jak to pudełko się nazywa. Zaglądam do lodówki - nie ma dużego pitnego jogurtu, który sobie zakupiłem na promocji. Pytam Marka czy brał. Brał. Bez pytania, choć był oznaczony dla mnie. Trudno, młody musi rosnąć. Zjadam chleb ze smalcem. Robię młodemu kanapki do szkoły, słysząc w tle przekleństwa, których bym nie użył w stosunku do osoby znienawidzonej.
Przypomina mi się prezent. Dam mu już teraz, ucieszy się. W końcu to tylko trzy dni różnicy.
- Marek, choć na chwilę! - wołam, po czym słyszę przeciągle znudzone "No cooooooo?". Wyciągam z torby zestaw klocków za dobre 60 zł. Te co lubi. Jego oczy się rozszerzają, a na mojej twarzy pojawia się uśmiech. Jednak po chwili jego twarz wykrzywia grymas.
- Kupiłeś... Skull Scorpio? - patrzy na mnie otępiałym wzrokiem.
- No te...Botanikle. Co lubisz. Co, nie dobry?
Chwilę czeka z odpowiedzią. Po czym robi się czerwony i wybucha:
- CHYBA CIĘ KU**A POJ***ŁO! SCORPIO?! JA CHCIAŁEM KU**A GRINDERA, A NIE TAKIE ZIELONE G***O! I CO JA MAM TYM NA PFB POWIEDZIEĆ ŻE MAM TEN SZAJS? MAJĄ MNIE WYŚMIAĆ?!? TEGO CHCESZ?!
Z impetem wyrzuca pudełko z drogą zabawką prosto do kosza na śmieci, gdzie prędko pokrywa się brudem, resztami jogurtu pitnego i zabitymi muchami.
- NIENAWIDZĘ CIĘ, SŁYSZYSZ?! NIE-NA-WI-DZĘ! - sapie ciężko - NIC DLA MNIE NIE ROBISZ, NIE OBCHODZĘ CIĘ! Z MAMĄ BYŁOBY MI LEPIEJ!
Po czym wybiega i zamyka się w pokoju, głośno trzaskając drzwiami. Tak, bym słyszał.
Siadam zszokowany przy stole i rozmyślam, chowając twarz w moje porozcinane dłonie...

Too Read; Didn't Long.

Ostatnio zmieniony przez Mek dnia Pią 20:05, 28 Sie 2015, w całości zmieniany 3 razy

Głupi dzieciak i tyle. Smutny

Niezły, ale miewałeś lepsze.

(R)życiowe. Nie lubię opowiadań z cyklu "puenta będzie w ostatniej linijce, po przeczytaniu 10 akapitów nudzenia".

Niby to FF, ale temu tacie należy się największy szacunek, gość ma anielską cierpliwość (to że jego niewdzięczny bachor wciąż żyje to cud). Twój FF podchodzi pod True Story. Jakoś mnie nie rozbawił, tylko zmusił do głębokich przemyśleń.

Coś więcej bym napisał, ale wybacz... Muszę się zastanowić nad sensem istnienia we Wszechświecie i trochę pofilozofować.

A dla mnie kozacki. Przy Scull Scorpio już wiedziałem co dalej. Bardzo wesoły

To zakończenie mnie jednocześnie boli i śmieszy. Pomużcie.

Smutna ta historia... Smutny

Ej to nie było śmieszne. To było tragiczne. Nie wiem jakim cudem przyszło Ci do głowy, że ktoś z tego śmiechnie. Może jakbyśmy mieli perspektywy na "niemieckie" pensje to byśmy się śmiali. A przepraszam ja mam. To sorry trochę.

ToP, czyli swoje wyśmiałeś, ta? ;P

W końcu to przeczytałem i taki faktycznie smuteczek...

Mi też smutno :C Dobrze napisane

Ostatnio zmieniony przez SejfMan dnia Wto 22:54, 08 Wrz 2015, w całości zmieniany 1 raz

	Gaku napisał:
	Smutna ta historia...

______________________________________
[link widoczny dla zalogowanych]

EDIT: Ultimo prywatnie:

W sumie nie bardzo bo ja właśnie wszystkie zestawy trzymam poskładane w puszkach i kartonach.